bir sessizliğin kıvılcımı bu
tensiz bir aşka atılmış bir çelme
dudaksız bir öpücüğe,tebessümü olmayan bir gülücüğe
bir çaresizliğin son haykırışı bu,
görmeyen göze,hadım edilmiş bir söze
baharsız bir mevsime sitem,
günaha,geçersiz bir tövbe
sahipsiz bir damladan
sönük bir ateşe...
bir sessizliğin kıvılcımı bu
ne ısıtır,ne aydınlatır
saklanmanın faydası yok
aşk gün ışığında da yaşanır.
Mücahit Karaman